Jerzy Milian urodził się 10 kwietnia 1935 roku w Poznaniu. Zaczynał jako pianista, ale jego głównym instrumentem od lat pozostaje wibrafon, na którym zaczął grać w Sekstecie Krzysztofa Komedy. Od końca lat ‘50 nieprzerwanie realizuje się także jako kompozytor – tworząc zarówno krótkie, przebojowe utwory, jak i rozbudowane, awangardowe formy.

Ukończył poznańską Państwową Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu. Początki kariery scenicznej Jerzego Miliana sięgają wczesnych lat ’50. Już w roku 1954, jako 19-latek prowadził zespół jazzowy w Szkole Inżynierskiej. Jeszcze jako pianista poznał całą śmietankę jazzową ówczesnego Poznania. W latach 1954-1955 prowadził własny kwintet wraz z gitarzystą Stanisławem Chwiłkowskim, kontrabasistą Ryszardem Czaplickim, klarnecistą Jerzym Piątkiem i perkusistą Stanisławem Liskiem.

Jerzy Milian we wspomnieniach przyznaje, że zaczął grać na wibrafonie z inspiracji Krzysztofa Komedy: Nie pamiętam jak doszło do spotkania z Komedą, natomiast nie zapomnę wspólnego spaceru ulicą Głogowską. Szliśmy wtedy razem do restauracji “Magnolia”, gdzie grał zespół posiadający w składzie także wibrafon. Wcześniej Krzysztof nabuzował mnie wiadomościami o tym instrumencie, o grupie Modern Jazz Quartet, mówił o Lionelu Hamptonie i Milt Jacksonie. Komeda miał znajomych wśród muzyków w “Magnolii”, wszedł więc na scenę i zaczął coś grać. Wtedy nieśmiało chwyciłem pałeczki i zacząłem uderzać w płytki wibrafonu. I to zaczęło grać!

Milian zafascynował się wibrafonem, porzucił fortepian i rozpoczął intensywne ćwiczenia na nowym instrumencie. Kilku wskazówek udzielił mu profesor Nowakowski. Dalej na wibrafonie uczył się już sam. Milian stał się członkiem sekstetu Komedy, z którym wystąpił na legendarnych festiwalach jazzowych w Sopocie w latach 1956 i 1957. Współpraca z Komedą trwała do 1958 roku. Następnie w 1959 i 1960 występował w Kwintecie Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Przez cztery lata (1966-69) prowadził własne trio, w którym grali perkusista Grzegorz Gierłowski i kontrabasista Jacek Bednarek. Zespoły Jerzego Miliana regularnie nagrywały na potrzeby Polskiego Radia w Poznaniu. Spod pióra Jerzego Miliana wyszło wówczas kilkaset utworów. W archiwum Radia Merkury, Regionalnej Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu znajduje się do dziś ponad setka taśm zawierających nagrania zespołów Miliana, jak również nagrania zespołów wykonujących utwory kompozytora. Muzyk współpracował wówczas także z innymi zespołami radiowymi – m.in. Studiem Jazzowym, Orkiestrą Taneczną Radia i Telewizji oraz z Poznańską Piętnastką Radiową. Poza granicami Polski kompozycje i wibrafon Miliana można było usłyszeć z orkiestrą Gustava Broma (Czechosłowacja), Güntera Gollascha (NRD) oraz prowadzoną przez Etienne’a Verschuerena BRT (Belgia).

Równolegle Milian rozwijał swoje zdolności kompozytorskie. W studiowaniu kompozycji pomogli mu Bogusław Schaeffer, Felicjan Dąbrowski oraz Wolfram Heicking. Ten ostatni wykładał na berlińskiej Hochschule für Musik, gdzie Milian zdobył w 1973 roku dyplom.

Od 1973 roku Jerzy Milian prowadził przez siedemnaście lat Orkiestrę Rozrywkową PRiTV w Katowicach, występując z nią na licznych koncertach, festiwalach i dokonując nagrań na potrzeby radiowego archiwum. Po rozwiązaniu Orkiestry w 1991 roku zrealizował kilka premierowych projektów (m.in. nagrany solo album „Milianalia”). Zaczęły się także ukazywać niepublikowane wcześniej materiały z jego bogatego archiwum. Po utwory kompozytora zaczęli sięgać twórcy z całej Europy, m.in. berliński kolektyw producencki Jazzanova. Największą serię wznowień, a także albumów prezentujących niepublikowane utwory Miliana stworzyło wydawnictwo GAD Records.

Oprócz muzyki pasją kompozytora jest malarstwo, które studiował w latach ’50 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu u prof. Eustachego Wasilkowskiego. Maluje głównie ikony, które prezentował na kilku autorskich wystawach. Był również wykładowcą Poznańskiej Wyższej Szkoły Muzycznej, obecnie Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1980), Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta (1986), medalem Pro Sinfonika (1995) oraz Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta (2004).